جرثقیل ها یا تاور کرین ها دارای سابقه ای طولانی در زمینه ساخت و ساز هستند که به هزاران سال پیش بر می گردد. سوابق نشان می دهد یونانیان باستان اولین جرثقیل را اختراع کرده اند و از اوایل سال 515 قبل از میلاد استفاده می کرده اند. برخی گزارش ها حاکی از جرثقیل ها برای آبیاری آب در بین النهرین باستان در هزاران سال قبل است. در حقیقت ، بسیاری از سازه های باستانی ، اگر بخواهند امروز ساخته شوند ، نیاز به استفاده از جرثقیل دارند.
تاور کرین چیست؟
در طول انقلاب صنعتی بود که جرثقیلها برای مدرنیزه کردن جهان به بخش لاینفک صنعت تبدیل شدند و جایگزین سیستم قرقره دستی با یک موتور و یک اپراتور شدند. امروزه تقریباً در هر پروژه ساختمانی انواع مختلفی از جرثقیل ها یافت می شود که هرکدام وظیفه خاص خود را دارند.
با این وجود تنوع کرین ها می تواند ضرر نیز داشته باشد. به دلیل تنوع جرثقیل ها استفاده نوع اشتباه آن می تواند باعث تاخیر در کار و مشکلات در بودجه شود. درک تفاوت های بین هر جرثقیل می تواند به شما کمک کند تا بفهمید از کدام یک باید در پروژه خود استفاده کنید. بسته به نوع کار شما ، انواع مختلفی از جرثقیل ها وجود دارد که در ساخت و سازها مورد استفاده قرار می گیرند.
تاورکرین ها برای کارهای گوناگونی به کار می روند که در زیر به آنها اشاره می شود:
- برج سازی: همه ما در شهر تاورکرین های غول پیکری را که در حال ساختن آسمان خراش ها یا هتل ها می باشند دیده ایم. بالا بردن اجزای غول پیکر برج های بلند توسط تاورکرین ها انجام می شود و اصلا از نام تاورکرین مشخص است که برای برج سازی به کار می رود.
- سیلوسازی: سیلوها به علت حجم بزرگ و ارتفاع زیادی که دارند برای حمل بار نیاز به تاورکرین دارند.
- حمل کالا در بنادر: بسیاری از کالاها و کانتینرهای بزرگ و سنگین در بنادر توسط تاورکرین ها بلند شده و در جای مورد نظر قرار می گیرند.
- سدسازی
تاورکرین یکی از پراستفاده ترین کرین های حال حاضر در دنیا می باشد. بدون تاور کرین ، به احتمال زیاد بسیاری از ساختمانها و بناهای نمادین که ما می شناسیم و دوست داریم ساخته نمی شد. این غول های فولادی نه تنها جالب به نظر می رسند بلکه در ساخت و ساز و توسعه مدرن نیز یکپارچه هستند. تاورکرین ها ابزار رو به رشدی هستند که برای بزرگترین و وسیع ترین پروژه های ساختمانی به کار می روند. برای کمک به شما در درک بهتر نحوه عملکرد این ماشینهای غول پیکر(که به نظر غیرممکن به نظر میرسد) ما سازوکارهای کلیدی کارآیی تاورکرین ها را بیان کردیم.
ساخت یک تاور کرین
در شهرها تاورکرین های زیادی وجود دارند. آنقدر که شما ممکن است باور کرده باشید آنها با آسانی سر هم می شوند و به ارتفاعات آسمان خراش ها می رسند . باید بدانید که در این مورد فریب خورده اید. در واقعیت ، ساخت یک تاورکرین هفته ها آماده سازی قبلی را می طلبد.
برای اینکه فرایند بالا بردن هر چه بیشتر کارآمد باشد، اعضای خدمه معمولاً مجموعه کارهای از پیش تعیین شده ای را انجام می دهند. مراحل مونتاژ بسته به نوع جرثقیل برج مورد استفاده متفاوت است. به طور گسترده ، تاورکرین ها معمولاً در دسته بندی های کلی نوع Luffing Jib یا Trolley Jib قرار می گیرند.
پایه و اساس جرثقیل
روند ساخت جرثقیل با ایجاد یک پایه و اساس مطمئن (که بنا بر روی آن ساخته خواهد شد) آغاز می شود. تمامیت اساس در حمایت از ساختار جرثقیل و تعادل برای مونتاژ و بهره برداری بسیار مهم است.
قبل از ورود جرثقیل به محل ، اولین قطعه دکل عمودی با استفاده از پیچ های لنگر سنگین یا چارپایه تعبیه شده و یک پایه بتونی ایمن می شود. مقدار دقیق بتن مورد نیاز به عوامل مختلفی از جمله پیکربندی تاورکرین و الزامات کد محلی بستگی دارد اما وزن کل پایه معمولاً از چهارصدهزار پوند فراتر می رود.
انتقال تاور کرین
کار بعدی ، انتقال تجهیزات به محل کار است . این ممکن است خیلی ساده و آسان به نظر برسد اما خدمه و افراد باید فاکتورهای زیادی را در نظر بگیرند.
ملاحظات حمل و نقل شامل موارد زیر است:
بودجه حمل و نقل : برای انتقال قطعات تاورکرین ، خدمات حمل و نقل سنگینی مورد نیاز است و این کار هزینه های اضافی را متحمل می شود.
مسیرهای حمل و نقل : در هنگام حمل بارهای بیشتر از وزن یا ابعاد مشخص ، مسیرهای خاص جاده و زمان سفر محدود است.
زمان بندی حمل و نقل : حمل و نقل تجهیزات نیاز به هماهنگی دقیق دارد ، تا اطمینان حاصل شود كه اجزای جرثقیل برج به ترتیب مورد نیاز به همراه سایر تجهیزات اضافی ضروری برای مونتاژ وارد محل کار می شوند.
بالا بردن و مونتاژ یک تاورکرین
تاورکرین در قسمتهای مختلف به محل کار آورده می شود. ابتدا با اضافه کردن سکشن هایی عمودی در بالای پایه و با استفاده از انواع دیگر تجهیزات بالابر مانند جرثقیل های متحرک یا خزنده ، محورعمودی کرین احداث می شود.
پس از رسیدن محور به ارتفاع مورد نظر ، کابین اپراتور و یک صفحه گردون که چرخش را فراهم می کند در بالای آن قرار داده و ایمن و محکم می شوند. این بخش معمولاً سنگین ترین عنصر تاورکرین است. سپس نوک و کاکل جرثقیل به شکلی مناسب متصل می شود.
سپس یک بازوی کار یا بازوی متحرک به بدنه متصل شده که به صورت افقی امتداد دارد. کالسکه حرکتی(ترولی) ، بالابر و قلاب به این بازو متصل هستند. این بازو کارکردهای مختلفی را که برای بلند کردن مورد نیاز است ، فراهم می کند.
پشت کابین و در امتداد بازوی کاری یا جیب، بخش کانتر-جیب یا بازوی مکانیکی کوتاه قرار دارد. این بخش شامل موتورها و ادوات الکترونیک است.
شروع به کار یک تاورکرین
اکثر جرثقیل ها به گونه ای طراحی شده اند تا از یک کابین که در بالای آن قرار دارد هدایت شوند و شروع به کار کنند. برای کارآیی و ایمنی ، تیمی از افراد ماهر برای نظارت بر عملکرد کرین به کار گرفته می شوند.
هر یک از اعضای تیم مسئول، پروسه های مختلفی را انجام می دهند. به عنوان مثال ، “فرد گماشته شده” وظایف مختلفی دارد از جمله ارزیابی ریسک و مدیریت برنامه ریزی کلی بالا بردن و لیفت بار. یک “هماهنگ کننده ” مسئولیت برنامه ریزی لیفت ها ، مدیریت توالی لیفت ها و اطمینان از عدم برخورد را بر عهده خواهد گرفت. یک “شخص سیگنال دهنده” وظیفه دارد به عنوان جفت دوم چشم های اپراتور عمل کند و با اپراتور که مسئول انتقال بار است ، ارتباط برقرار کند. “اپراتور” هم که به طور واضح، مسئولیت راه اندازی جرثقیل و بلند کردن و قرار دادن بارها در جای مناسب به شکلی که دیگران می گویند را بر عهده دارد. ارتباط بین اپراتور و دیگر افراد بسیار مهم است و در صورت عدم ارتباط مناسب با اپراتور، کار با تاورکرین می تواند خطرآفرین باشد.
مواردی که باید در هنگام مونتاژ تاورکرین به آنها توجه کنیم:
استفاده از افراد مجرب و آموزش دیده که به خوبی اجزا آن مدل خاص از جرثقیل را می شناسند.
از آنجا که معمولا در مرحله اولیه قطعات تاور کرین توسط یک جرثقیل متحرک به محل نصب منتقل می شوند، استفاده از جرثقیل با ظرفیت و ارتفاع متناسب با بیشترین وزن قطعه تاور کرین بسیار اهمیت دارد. نقش افراد علامت ده (ریگر) بسیار حیاتی بوده و بایستی ارتباط مناسب بین افراد تیم نصاب به خوبی برقرار شود.
سرعت باد و شرایط جوی بسیار مهم است. مسئولین HSE (ایمنی) کارگاه بایستی از قبل به پیش بینی وضعیت آب و هوا توجه کرده و ترجیحا یک روز آرام را برای عملیات نصب انتخاب نمایند. حداکثر سرعت باد حین بالابردن قالب نصاب،۳۶ کیلومتر بر ساعت می باشد.
از قبل بایستی با توجه به ارتفاع دکل و طول فلش مورد نیاز و شعاع کاری تاور کرین، تمهیدات لازم دیده شود. بایستی به ساخنمان ها و برج های مجاور، خطوط انتقال برق، تداخل شعاع کاری با تاورکرین های مجاور و … توجه خاصی شود.
نصب تاورکرین
حتی الامکان نصب و مونتاژ تاورکرین را به یک روز تعطیل کاری و کم تردد موکول کنید. در هر حال بایستی به شعاع حداقل ۲۰ متر از دکل اصلی تاورکرین توسط نوار خطر به عنوان منطقه خطرناک مشخص شده و از تردد افراد بدون هماهنگی در این منطقه جلوگیری شود.
بازرسی قطعات پیش از آغاز مراحل نصب بایستی انجام شود. سکشن ها ( قطعات دکل ) بایستی همگی به صورت فابریک ساخت یک کارخانه باشند. در بازرسی های بعمل آمده بسیار مشاهده گردیده که به طور مثال سکشن های ایرانی، چینی و فرانسوی بر روی یک دکل نصب شده اند که به دلیل تفاوت های ابعادی هر چند کوچک، همچنین تفاوت های ساختاری مشکلات فراوانی را ایجاد کرده اند. اینگونه دکل ها به هیچ وجه استاندارد نبوده و تایید نمی شوند.
پیاده سازی و باز کردن تاورکرین
مراحل اساسی برای باز کردن تاورکرین به همان صورت مونتاژ منتهی این بار به شکل معکوس می باشد. با این حال، باید در نظر داشت که وقتی تاورکرین بنا می شود معمولاً محل کار فضای خالی بیشتری دارد زیرا سازه اولیه بدون تاورکرین هنوز شروع به ساخته شدن نشده بوده. از این رو به علت وجود فضای محدود برای تنظیم جرثقیل متحرک یا پایین آوردن اجزای جرثقیل برج ، پیاده سازی اغلب کار بسیار پیچیده تری است.
منبع: